زن و مرد یا اولیا و بزرگانشان میان خود قراردادى امضا مى‌کنند، مهر المسمّى هم تعیین مى‌نمایند مثلاً مبلغ دویست هزار تومان نقد داده مى‌شود و بقیه در ذمۀ زوج باشد که پس از انجام مراسم عروسى زوجه مى‌تواند مطالبه نماید، و مرد هم در صورت توان بپردازد، همانطور که علماى گذشته در عقدنامه‌ها مى‌نوشتند: « فلها المطالبة بشرط التمکین التام و له الأداء عند القدرة و الإمکان» ، ولى اینک دفاتر رسمى ازدواج بناى مذکور را در نظر نگرفته و مى‌نویسند که: « زوج باید عند المطالبه پرداخت نماید» ، و روى این اصل وقتى که اختلافى بین آنها پدید مى‌آید، زن مى‌گوید: مادامى‌که شوهر مهریه را نقداً نپردازد حاضر به تمکین نخواهد شد، بلکه از زوج مى‌خواهد که مهریه را نقداً بپردازد تا راضى به عروسى شود، همچنین مى‌گوید: تا هنگامى که مهر را نپرداخته است باید نفقۀ او را هم بدهد، آیا زوجه چنین حقى را دارد یا نه؟